Verslagen

WK Zuid-Afrika - Niels

Zuid-Afrika

12 September, de dag waarop we zouden vertrekken. Ik dan toch, als enige van de Berketrekkers op reis. En dan nog niet zomaar op reis, nee, naar Zuid-Afrika. De reis zou doorgaan samen met 6 powerrangers en een hele delegatie van Fam. Janssens. 31 Personen van België om precies te zijn.

Normaal zou de vlieger om 25 minuten over 7 opstijgen, dus dan moet je goed op tijd aanwezig zijn. Maar toen ze tegen mij zeiden dat ik om kwart na 2 bij powerrangers moest zijn, vond ik dat precies wel heel vroeg. Maar ja ik kende ook niks van vliegen dus ik geloofde hen maar. Dus daags van te voren valies gemaakt en met Filip afgesproken dat hij me tijdens het uitgaan naar Overbroek zou brengen. Peter stuurde die dag nog dat hij me wel zou komen uitzwaaien zondag. Ik vond dat een beetje raar want wie komt er nu midden in de nacht nog iemand uitzwaaien, en ik vond het al helemaal raar toen hij zei dat hij rond 10 uur kwam zondag. Dus ik stuur terug dat ik dan al lang op de vlieger zou zitten. Dat vond hij dan weer raar want hij dacht dat ik in de namiddag zou opstijgen. Dus ik nog effe gecheckt bij Bart Covents. En ja hoor, Peter had gelijk, nu blijkt dat de vlieger verschoven was en dus pas in de namiddag opsteeg. Al een geluk dat Peter dat stuurde, anders stond ik daar in Overbroek int midden van de nacht. Niet dat ik het erg vond om later te vertrekken, want dan kon ik nog uitslapen en Peter kon me dan nog komen uitzwaaien.

Dus ‘s middags vertrok ik dan naar Overbroek met men valies. Vanuit Overbroek vertrokken we dan met de auto van Bart Covents en de bestelwagen van Dieter naar de luchthaven. Toen we daar aankwamen hebben we nog eens goed gelachen want Dieter zijn bus paste niet onder de parking en kon dus terugdraaien en een andere parkeerplek gaan zoeken. In de luchthaven hebben we nog eventjes een cola gedronken en toen fam. Janssens daar ook aankwamen gingen we inchecken.

Bij de balie deden ze wel even vervelend voor de verzorgingsbakken en de hars. Dat moest allemaal ingepakt worden en dan mits betaling als extra bagage meegenomen worden. Zodra iedereen ingecheckt was moesten we nog even wachten op de vlieger. Ik vond het wachten niet zo erg, want ik was nog nooit zo dicht bij een vliegtuig geweest dus ik kon mijn ogen de kost geven.

Toen we aan boord van de vlieger mochten bleek dat ik naast Stef zat. Stef had normaal een plaatsje aan de raam, maar ik had met Stef gewisseld, omdat hij al dikwijls gevlogen had en ik eigenlijk wel eens graag buiten keek.

Eerst vlogen we naar Londen, waarna we een rechtstreeks vlucht hadden naar Zuid-Afrika. Onderweg heb ik de hele tijd naar buiten aan het kijken geweest want het was niet bewolkt en je kon alles zeer goed zien. Toen we na een dik uurtje vliegen in Londen geland waren, moesten we van terminal veranderen en opstijgen met de volgende vlieger. Gelukkig moesten we niet lang wachten.

Toen we op deze, veel grotere vlieger stapte zat ik in de middengang. Tussen 2 oude vrouwtjes, dus ver verwijderd van de rest. Maar gelukkig had ik nu een eigen schermpje waarop je films kon kijken. Tijdens de eerste film kregen we eten. Dit eten smaakte gelukkig nog niet zo slecht als ik verwacht had. Nadat ik 2 films gekeken had gingen de lichten in het vliegtuig uit, zodat je kon slapen. Ik geraakte na lang proberen toch in slaap. Toen ik terug wakker werd, besloot ik om nog een film op te zetten. Halverwege de film kregen we nog eens eten en natuurlijk zette ze de film 10 min voor het einde al af voor de landing, waardoor ik dus niet wist hoe de film afliep.

Na 12 uren vliegen een zeer ruwe landing waren we gearriveerd in Zuid-Afrika. Maar nog niet op onze uiteindelijke bestemming, want er zat nog een busrit van anderhalf uur aan te komen. Tijdens de busrit kon ik mijn ogen uit kijken. Ik was verbaast over de omheiningen die men rond de huizen zette. Overal, maar dan ook overal rond elk huis stonden omheiningen, hekwerken of wat dan ook. Meestal ook nog eens met pindraad bovenaan ook. Dus heel veilig voelde ik me al niet meer, gelukkig dat ik niet zo een bange mens ben.

Toen we eindelijk aan ons logement aankwamen, zijn we eerst naar de kamers geweest om onze valies weg te zetten. Toen hebben we daar nog snel een klein ontbijtje meegepakt en wat drinken. Nadien hebben we de bus terug naar het terrein genomen. Om eens te gaan inspecteren hoe de grond was. En zoals verwacht was de grond kei hard. Ook hebben we ginder nog een weegschaal gevonden waarop we konden proefwegen, 1 voor 1 dan toch.

Toen we terug bij ons logement waren, zijn we eerst maar een winkel gaan zoeken. Want blijkbaar kregen we pas eten vanaf dinsdag avond, dus moesten we tot dan onze plan trekken. Na een grote supermarkt zonder het te merken voorbij te wandelen arriveerden we in een klein lokaal winkeltje. Hier vonden we niet veel beter eten als spaghetti. Dus spaghetti op het menu dan maar. Na gezellig gegeten te hebben zijn we allemaal maar snel gaan douchen en in ons beddeke gekropen want iedereen was wel moe.

DAG 2: Dinsdag 14 September

S’morgens waren we al vroeg opgestaan, want vandaag konden we officieel gaan wegen. Janssens wou de eerste bus pakken om als zo snel mogelijk te wegen, zodat ze nog konden gaan lopen als ze te veel wogen. Dus dan maar om 6 uur uit het bedje voor de bus van half 7 te halen. Nog snel als ontbijt wat spaghetti met brood binnengespeeld, want we hadden nog veel spaghetti over. Wel jammer dat de saus op was.

Na het eten vertrokken we dus met de bus naar het terrein. Daar moesten we nog een kleine 2 uren wachten tot we konden gaan wegen. Voor ons niet zo erg, want wij hadden al gegeten. Wij wisten toch al dat we te weinig zouden wegen. Maar die van Janssens hadden nogal honger, want zij mochten pas eten na het wegen, om het gewicht niet te overschrijden. Toen we eindelijk mochten wegen stonden we gelukkig helemaal vooraan, zodat we niet moesten aanschuiven.

Hier was het systeem een beetje anders, we werden namelijk individueel gewogen, in plaats van met allemaal samen op 1 weegschaal. Nadien werd dan het gewicht gewoon opgeteld om een ploeg samen te stellen. Nu dat we gewogen waren, hadden we de rest van de dag nog vrij.

Dus besloten we maar om naar een inheemse stam te gaan kijken. Maar eerst gingen die van Janssens nog wat eten. Toen iedereen klaar was om te vertrekken namen we de bus naar de stam. Toen we daar aankwamen bleek de stam geen echte stam te zijn, maar meer een soort bokrijk. Hier kregen we een mooie rondleiding en liet men ons zien hoe ze ginder dansen. Na het zelf ook geprobeerd te hebben, gingen we nog even verder met de rondleiding. Sommigen probeerden zelfs nog hoe een gedroogde worm smaakte.

Na de rondleiding zijn we nog eventjes door de winkeltjes gewandeld en konden we eens een echte vouvouzela (of hoe je het ook schrijft) proberen. Maar blijkbaar kon Wim Janssens meer lawaai maken met zijn stem dan ik met een vouvouzela.

Na de shoptrip zijn we allemaal terug in de bus gestapt om te gaan eten op het terrein. Het eten viel nog niet zo hard tegen, maar eigen kost is natuurlijk nog altijd betere kost. Alleen zijn ze ginder verschrikkelijk snel in het afruimen, want als ge uw laatste hap in uw mond steekt zijn ze al me uw bord weg. Na het eten zijn we met de bus weer terug naar de slaapplaats gereden en ook kort daarna gaan slapen.

Dag 3: Woensdag 15 september

Vandaag moest er touw getrokken worden. Vandaag zouden we met de onze volledige belofteploeg deelnemen in de heren 580kg klasse. Na het ontbijt hadden we nog wel heel wat tijd, want we moesten pas in de namiddag trekken. Dus konden we zo al eens rond kijken wat de andere ploegen deden op deze grond. Het enige wat we er over konden zeggen was dat we verschrikkelijk hard naar grip moesten zoeken. De grond was zodanig hard dat je bijna geen verschil zag na de eerste wedstrijden.

Zodra de jeugd, de heren 700kg en de dames 480kg klaar waren, was het onze beurt. We begonnen al maar goed op tijd met opwarmen en intrekken. Vandaag was voor ons echter niet zo belangrijk, meer als opwarming en natuurlijk ook om de grond te leren kennen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we ons zomaar gewonnen zouden geven.

Toen het dan uiteindelijk half 2 was, ging onze reeks van start. Onze reeks was onderverdeeld in 2 verschillende poules. Fam. Janssens zat gelukkig in de andere poule, want van hen wisten we al dat ze sterker zouden zijn, ook al zouden we ze wel bang gemaakt hebben met de opwarming. Zij waren immers een volledige herenploeg tegenover wij die allemaal maar 18,19 of 20 jaar waren.

Ook al waren alle andere ploegen ook ouder dan ons, we werden niet helemaal van het veld gebonjourd. We konden zelfs winnen van de 2 Zuid-Afrikaanse ploegen: Brackenfell en Malmesbury. De andere ploegen bleken nog iets te zwaar voor ons, maar hier konden we wel steeds mooie trekken tegen maken. We mochten strijden tegen ploegen uit Nederland, 2 x Zwitserland, Noord Ierland, 2 x Ierland, 2 x Zuid-Afrika en Spaans Baskenland. Verder waren er in de andere Poule ook nog ploegen uit belgie, 2x Spaans Baskenland, Nederland, 2 x Zuid-Afrika, Zwitserland, Ierland, Engeland en Amerika. Bijgevoegd vind je de uitslagen.

Uiteindelijk waren we dus 8ste in onze poule en uiteindelijk op een zeer mooie 16de plaats van de 20 ploegen geëindigd. Hier hadden we wel het voordeel dat we redelijk dicht bij het maximale gewicht zaten, namelijk 570kg met als maximum 580kg. De eerste 2 ploegen van elke poule gingen door naar de volgende ronde en konden dus nog strijden voor de finale. Uiteindelijk werd het podium als volgt verdeeld: 1ste plaats: VeenseBoys, 2de plaats: Engelberg, 3de plaats: Goiherri A en 4de plaats: Boley.

Uitslagen POULE 1:






Uitslagen Poule 2:



Na de finales haastten we ons naar de refter, want we hadden best wel honger. Tijdens het eten, dat best wel smaakte, werden de medailles uitgereikt aan de winnende ploegen. Maar niemand bleek daar echt veel aandacht aan te besteden, want de meesten hadden meer interesse in het eten. Na het eten namen we de bus terug naar de slaapplaats, want iedereen was wel wat moe na al die uitsloverij. Dus daar aangekomen was het ook maar douchen en direct het bedje in.

Dag 4: Donderdag 16 september

Vandaag moesten we weer vroeg uit ons bedje, want we zouden al om 10 uur moeten trekken, dus dan maar de 1ste bus naar het terrein nemen. Na het eten gingen we maar direct naar het terrein, want veel tijd was er niet te verliezen. We moesten namelijk om 9 uur gestempeld zijn. Dus onze tenue maar aanschieten en gaan stempelen dan.

Vandaag trokken we met de beloften. Het voordeel hiervan was dat dit de leeftijd tot 23 jaar is, dus het leeftijdsverschil is hier minder groot. Maar als tegenhangend nadeel hadden we hier het gewicht, want nu was 600kg toegestaan. Aangezien wij nog steeds 570kg wogen, zaten we dus nu opgezadeld met een gewichtsnadeel van 30kg. Maar we zouden er het beste van maken. We moesten trekken tegen ploegen van Zwitserland, Duitsland, Chinees Taiwan, Amerika en 3 x Zuid-Afrika. Dit waren allemaal zware ploegen die, buiten Amerika met 15kg gewichtsnadeel, allemaal minder dan 10kg gewichtsnadeel hadden.

We mochten al direct beginnen tegen de Amerikaanse DJ’s. Hier konden we tegen gelijk trekken, maar toch vond ik het jammer dat we ze niet 2x in ons voordeel kregen getrokken. De volgende trek was tegen Goldscheuer, een Duitse ploeg die ons met veel moeite mee over de streep nam. Vervolgens stond Chinese Taipei op het programma, wiens afkomst redelijk voor de hand ligt. Maar ook deze spleetoogjes bleken sterker, dus de punten bleven weer liggen.

Toen Malmesbury aan de beurt was, maakte we wel wat kans, want we hadden er al van gewonnen bij de heren. Maar de belofte ploeg bleek sterker te zijn dan gedacht, want het draaide op een gelijkspel uit. Dus we konden weeral fluiten naar de volle pot. De 5de trek was tegen Oakdale A, deze Zuid-Afrikanen konden we wel de baas en de beide trekken eindigde in ons voordeel. Verder stonden nog Mosnang en Goudini op het programma, maar deze ploegen bleken beiden nog wel wat te zwaar voor ons, dus ook hier konden we geen punten meer pakken. We eindigden dus met 5 punten op een 6de plaats. Op zich een mooie plaats, maar ik vond het jammer dat we de 2 gelijkgetrokken trekken niet volledig konden winnen.
Maar toch is het nog altijd een wereld kampioenschap, dus is dit ook al een hele prestatie. Op het podium stond op de 1ste plaats: SF Goldsheuer, 2de stond Mosnang, 3de Goudini en Chinese Taipei werd 4de.

Uitslagen:


Voor ons zat het touwtrekken er voor vandaag al op. Maar het was nog maar middag, dus we hadden nog een hele namiddag om te vullen met kijken naar touwtrekken. Gelukkig viel er wel iets te zien, want alle ploegen van Janssens moesten trekken. Dus sommigen van ons werden ingeschakeld als verzorger. Maar mij hadden ze blijkbaar niet nodig, dus dan kon ik naar touwtrekken kijken. Zo kon ik dus ook zien dat de dames van Janssens na een zenuwslopende halve finale moesten strijden voor het brons en ze wonnen het nog ook.

Dus er ging al sowieso 1 Belgische ploeg met een medaille naar huis. Dit was mooi, maar onze buikjes begonnen weeral te grollen, dus we trokken naar de refter, waarin we nu niet binnen konden, want vandaag aten we buiten. Er was een heuse barbecue georganiseerd. Hier speuren ze wel iets minder nauw dan in België, want hier hebben ze niet meer of niet minder nodig dan een koe en een ijzeren spies. Koe aan het spit dus en draaien maar. Maar dit smaakte nog niet zo slecht, want alle buikjes geraakten weer mooi gevuld.

Na het eten stond de officiële openingsceremonie op het programma. Deze vond plaats in de voormalige refter. Vlak voor de openingsceremonie deelden ze de medailles nog uit aan de winnende ploegen. Van andere mensen van Janssens had ik al gehoord dat deze openingsceremonie iets speciaals was, niet zoals alle andere openingsceremonies, maar met dans en muziek. Deze mooie ceremonie, werd eerst geopend door de organisatie. En nadat alle landen even geparadeerd hadden, volgde er een heuse show van dansen, muziek, ballet, enz.

Nadat we allemaal genoten hadden van deze mooie show was het weeral laat geworden, dus we reden maar terug naar het logement om in ons beddeke te kruipen.

Dag 5: Vrijdag 17 september

Vandaag was onze vrije dag, want we moesten niet trekken. Vandaag begon men ook met de nationale wedstrijden (1 nationale ploeg per land). Dus we konden dan ook gerust de 2de bus pakken, want er zat geen haast bij.

Na het eten gingen we eens naar het terrein zien, de wedstrijden waren net gestart. Eerst was er nog een speciale reeks met enkel trekkers van Zuid-Afrika, namelijk de 360kg Jeugd reeks. Deze kinderen ik schat rond de 12 jaar trokken op blote voeten. En het ging er hard aan toe, want van afgeven wisten deze schavuiten niet. Waarom dat ze steeds proberen om hun blote voet vast te stampen in het begin van de wedstrijd begreep ik niet, want de grond was immers zo hard dat je er met speciale touwtrekschoenen amper in geraakte. Maar het was wel leuk om dat eens te zien.

Om 10 uur begonnen dan ook de heren 700kg er aan en een half uurtje later begon ook de jeugd 560kg. Bij geen van deze reeksen trok een Belgische ploeg mee. Maar in de namiddag zou België wel meedoen in de heren 580kg klasse. Ook in de 540kg Dames klasse zou België deelnemen. Dus dat beloofde wat.

Maar ondanks moedig gesupporterd te hebben eindigde geen van beiden op het podium. De heren eindigden op een mooie gedeelde 8ste plaats maar omdat ze minder waarschuwingen hadden, werden ze dus 8ste en Zuid- Afrika werd 9de. De dames eindigde op een mooie 7de plaats.

Nadat we de finales allemaal gezien hadden, gingen we naar de eetzaal voor ons eten te nuttigen. Daar vonden weer de medaille uitreikingen plaats, maar weer hadden daar niet veel mensen oren naar, want iedereen had wel honger na zon dag in de brandende zon. Na het eten namen we maar weer de bus terug naar het logement om vroeg in ons bedje te kruipen, want morgen moesten we weer touwtrekken.

Dag 6: Zaterdag 18 september

Vandaag mochten we deelnemen met de beloften 600kg reeks. We stonden dus ook maar op tijd op om op tijd te kunnen eten. Na het eten gingen we maar direct naar het terrein om onze tenue aan te kunnen doen en al wat op te kunnen warmen. Nadat we gestempeld waren, konden we nog even opwarmen, want we begonnen pas om half 11. We hadden dus voor niets zo rap moeten zijn. Den Dre grapte nog dat als we heel de dag zo snel zouden zijn, we wel zeker eerst zouden moeten eindigen.

Maar de realiteit drong ook door dat de meeste nationale ploegen sterker zouden zijn dan de open club ploegen. Maar we zouden ons niet laten doen. De eerste wedstrijd was tegen Zwitserland. Dat zou al niet gemakkelijk worden, in Zwitserland wordt touwtrekken immers veel talrijker uitgeoefend, dus kan men echt de beste selecteren. Terwijl het in België soms vissen is om een ploeg samen te kunnen stellen. En mijn vermoeden was juist, want het draaide uit in het voordeel van de Zwitsers.

Als 2de op het lijstje stond Noord- Ierland. Ook zij bleken sterker dan ons, dus weer geen punten. Als 3de hadden we Zweden, een land waar touwtrekken ook zeer talrijk uitgeoefend wordt, dus ook hier konden we weinig tegen doen. Nu kwam Zuid- Afrika op het lijstje bovenaan te staan. Tegen een Zuid-Afrikaanse ploeg hadden we al wel eens gelijk getrokken bij de beloften en er van gewonnen bij de heren, maar nu was het wel de nationale ploeg. Dus deze was ook sterker dan ons.

Na deze trek kreeg Jan Van Herck echter buikpijn, dus vroeg hij zelf om te wisselen met Jan van Eyck. Nu de volgende wedstrijd zouden we kans maken, want we moesten tegen Amerika trekken. We hadden nu terug een frisse touwtrekker in de ploeg, en we zouden er koste wat kost van moeten winnen. Maar na bijna 2 minuten kei hard voor elke cm gevochten te hebben, moesten we terug achteruit. Best wel jammer als je bekijkt dat we slecht 20 cm van de overwinning verwijderd waren. Ook de 2de trek startte in ons voordeel maar ook dan moesten we elke gewonnen cm afgeven.

Nu hadden we enkel Duitsland en China nog op het lijstje staan, Duitsland was eerst aan de beurt. Aangezien de Duitsers al zeer sterk uit de hoek waren gekomen, zouden we alles op de laatste trek tegen China zetten. Dus van Duitsland werden ook geen punten gepakt. Maar nu kwam het er nog op aan om van de chinezen te winnen en de nul van het bord te halen. De eerste trek werd er goed gestart en het voordeel was al aan onze kant. Nu nog 3 meter achteruit, de 3meter werd 2 meter, 2 meter werd 1 meter en met veel moeite wonnen we uiteindelijk de eerste trek. Maar om de 3 punten te verdienen moesten we ook de 2de trek winnen. Ook deze trek werd goed gestart, maar na 2 meter gepakt te hebben, moesten we plotseling terug naar voor. Blijkbaar was het vat helemaal leeg en zo lek als een vergiet, dus bijvullen ging niet meer. Zo draaide het uit op een gelijkspel. Wel jammer eigenlijk maar meer als je best doen kun je niet hé.

Na even te bekomen van de zware wedstrijd, konden we ons terug omkleden en naar de finale gaan kijken. Uiteindelijk eindigde we dus op de gedeelde voorlaatste plaats, namelijk de 7de plaats. Maar omdat wij en de Chinezen evenveel waarschuwingen hadden, werd er gekeken naar het gewicht. Aangezien wij meer dan 30kg te weinig wogen, werden we dus 7de . Na een spannende finale, eindigde Zwitserland op de 1ste plaats, Duitsland 2de, Zweden 3de en Zuid-Afrika 4de.



Nu betekende het einde van deze wedstrijd natuurlijk wel dat het touwtrekken er voor ons op zat. Maar iedereen was wel gelukkig met de behaalde prestaties. In de namiddag konden we nog genieten van de 640kg Mannen en de 500kg vrouwen reeksen. Hierbij heb ik me maar wat bezig gehouden met het filmen van al de ploegen van Belgie. Maar later bleek dit allemaal voor niets geweest te zijn, want Janssens hadden hun camera laten pikken.

Na het einde van de wedstrijden, zat het touwtrek gedeelte van de reis er op. We werden nog wel verwacht op het grote galadiner/eindceremonie. Maar die begon pas om 19 uur. Dus toen we er om 18uur al aankwamen, werden we terug gestuurd. Gelukkig waren er enkele zeteltjes over voor ons, zodat we lekker konden zitten.

Om 19 uur konden we dan eindelijk binnen en beginnen te eten, althans dat dachten we toch. Maar niets was minder waar, want pas na enkele speeches en een film presentatie van de afgelopen dagen kregen we eindelijk ons eten. Iedereen had wel honger na zo’n dag touwtrekken het trok dus op niks om het eten tot 21 uur te laten wachten.

Toen we de vrouw die ons bediende vertelde dat we enkel water zouden drinken, liep ze gehumeurd weg, ik denk dat ze er zelf iets aan verdiende als we iets anders dronken. Toen we er achter kwamen dat de wijn gratis was kon de pret niet meer op voor sommigen. Hoewel ik helemaal niets van wijn moet hebben, heb ik toch ook maar eens een glaasje gedronken. Naar het schijnt zou Zuid-Afrikaanse wijn zeer goed smaken, maar ik vond het toch niet zo lekker. Maar ja ik ben ook geen wijnkenner hé.

Na het eten, dat zoals steeds weer goed smaakte, konden we de bus terug naar het logement nemen. Sommigen maakten nog plannen voor uit te gaan. Maar mijn pijp was uit, ik was veel te moe dus ben ik maar in mijn bedje gekropen met het gedacht dat iedereen zich in Merksplas goed aan het amuseren was op de kapelfeesten.



Dag 7: Zondag 19 september:

Vandaag zouden we naar huis vertrekken, maar omdat de vlieger pas tegen de avond vertrok, zouden we eerst nog een safari gaan maken. Vanaf die safari zouden we dan rechtstreeks naar de luchthaven rijden. Gelukkig was mijn valies snel gemaakt en kon ik dus nog rustig wat tv kijken. Na alle kamers goed gecontroleerd te hebben, kwamen we bij een hele sokkenverzameling uit van Bob, maar die moest hij niet meer hebben, hij had thuis nog sokken genoeg zei hij. Dus alles mee behalve Bob zijn sokken en we konden vertrekken.

Met een mooie jonge vrouwelijke gids op safari, dat beloofde wat. Sommigen hadden echter geen geld genoeg om de safari te betalen, dus stopte we maar aan een plaatselijke bankautomaat. Daar had de automaat grote honger en geen zin om geld terug te geven, want hij at alle kaarten op die hij maar binnen kreeg. Aan de overkant van de straat was gelukkig ook nog een automaat, zodat iedereen toch meekon. Dan maar op weg naar het wildpark. Onderweg vertelde onze gids nog enkele verhalen over de geschiedenis en de onveiligheid van Zuid-Afrika.

Na een redelijk lange rit, kwamen we aan in het wildpark. Aan de ingang stopte de bus nog even, zodat iedereen naar het toilet kon en nog iets kon kopen in de souvenirshop. Velen brachten nog iets mee na veel afpingelen.

Toen vertrokken we op safari, nu was het dus zoeken naar wilde dieren geblazen. Het duurde nog niet lang of we kwamen al een troep olifanten tegen. Op hun dooie gemakje wandelde ze in de rivier en spelend met het water amuseerden ze zich. Toen de bus zich nog een beetje verplaatste, zagen we ook nog enkele nijlpaarden liggen aan de rand van de rivier. Nog een beetje verder liep een troep gazelles rustig te eten. Toen we nog een beetje verder reden zagen we in de verte ook nog enkele zebra’s.

Omdat we ondertussen weeral even in de bus zaten, namen we een tussenstop in een speciaal afgesloten domeintje. Hier konden we even naar de wc gaan en iets te drinken of te eten kopen. Zeer gezellig zo op een terras waar op 50 meter vandaan enkele giraffen de blaadjes van de bomen plukten. Ook het aardvarken dat onder het verhoogde terras alle rommel opruimde was best wel grappig. In de verte konden we ook nog enkele kleine aapjes spotten, die steeds dichterbij in de bomen kwamen spelen.

Maar het was tijd om terug te vertrekken. Weer duurde het niet lang vooraleer we een kudde buffels konden spotten en vlak nadat we doorreden van de buffels, kwamen we een kudde olifanten tegen die voor onze bus de weg over staken en op 3-4 meter van de bus tegen een boom aan het duwen waren. De olifanten waren blijkbaar goed gewend aan het verkeer. In de bus kreeg men het spontane wauw- effect.

We vervolgde onze rit verder en kwamen nog vele beestjes tegen, maar jammer genoeg geen echte leeuw of een jachtluipaard. De rit was ten einde en we stopten nog even bij de souvenirshop. Daar kwam naast de omheining plots een olifant opgedoken die op zijn gemakje naast de draad liep. De Zuid-Afrikanen gingen in allerijl de grote poort dicht doen om de olifant niet te laten ontsnappen.

Nadat iedereen zowat bekomen was van het avontuur, reed de bus richting luchthaven. Onderweg zagen we nog enkele sloppenwijken, waar de mensen in zeer kleine ruimtes met een hele familie leven.

Eens aangekomen in de luchthaven konden we gaan inchecken en een tijd daarna opstijgen op de vlieger richting thuisland. Maar natuurlijk weer eerst een ommetje langs Londen.Ik zat weer aan het raam dus ik kon weer buiten kijken. Tegen dat we opstegen was het al donker, dus veel meer dan lampjes zag je niet. Maar dat was ook wel een mooi zicht. Na een half uur waren we al een eind weg en was er buiten niets meer te zien, buiten heel af en toe en lichtpuntje. Ik keek dan maar de rest van de film die ik in de heenrit had gekeken.

Omdat alle licht nog aan was had ik maar een 2de film opgezet, maar tijdens deze film gingen de lichten toch nog uit, dus ben ik ook maar gaan slapen. Nu had ik veel beter geslapen, want toen ik terug wakker werd, vlogen we al boven europa. Toen heb ik nog maar enkele korte series gekeken en wat muziek geluisterd, maar voor dat ik het wist stonden we weer aan de grond.

In Londen hadden we weer onze overstap gemaakt en dus zaten we op de vlieger richting België. Hier viel ik zeer snel in slaap, want ik heb zelfs het opstijgen niet bewust meegemaakt. Toen ik terug wakker werd, kwamen ze weeral met eten rond en waren we op nog maar een half uurtje vliegen van Brussel verwijderd. Na de landing gingen we onze bagage halen en naar de ouders die ons naar Overbroek zouden brengen.

Na een kort ritje naar Overbroek, moest ik nog even wachten tot ze me kwamen halen en uiteindelijk belandde ik terug in Merksplas. Moe, maar voldaan van een leuke week vol avonturen. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad dat ik gegaan ben en ik raad het dus ook iedereen aan om, als men ooit de kans heeft, deze kans te grijpen. Het is een ongelofelijk land, vol verassingen. Als je nog meer te weten wil komen, kan je het me beter persoonlijk vragen, want anders is de boek te klein.