Verslagen
Open Nederlands Kampioenschap Indoor 2011 - Jan L
Toen Kurt drie weken geleden op het bestuur voorstelde om eens aan het Open Nederlands Kampioenschap Indoor deel te nemen schrok ik me een hoedje. We hebben inderdaad een sterke ploeg 20 jarige, die in Nederland nog net jeugd is, maar indoor trekken is eigenlijk een andere sport. De ploeg heeft nooit getraind op matten en precies één wedstrijd getrokken vorig jaar, bij Versieck in West Vlaanderen. Is het dan geen hoogmoedswaanzin, of toch realistisch. Ons jonge bestuur was enthousiast en we gingen er voor gaan.
Nog drie weken tijd om veel youtubevideo's te bekijken. Nog 5 trainingen te gaan om een beetje aan de indoorhouding te wennen. We hadden geen matten dus werd er getraind op de klikkers voor het schutterlokaal. Dit schoof natuurlijk wel, zodat we niet zo diep konden, maar het gevoel gaf het wel. Het grootste probleem was om tegen onze normale reflex van naar het touw toe te draaien, nu van het touw weg te draaien en met de rechterhand vooraan te trekken. Verder moesten de klappen eruit en moesten we leren kleinere passen te pakken (maar dat moeten we ook voor outdoor leren).
Om kwart na acht hadden we afgesproken zodat we om half negen weg waren. We hadden een rit van tweeënhalf uur voor de boeg tot Ommen. We kwamen goed op tijd aan in de mooie sporthal, zodat we eerst 640 en de zestallen al eens aan het werk konden zien. Ondanks de filmpjes die we vooraf gezien hadden vielen de monden nog behoorlijk open. Indoor is erg technisch met erg veel minimale correcties. Ook de rubber is erg belangrijk. Zo kon Niels met zijn schoenen totaal geen grip krijgen. Gelukkig was er iemand van Horsman zo vriendelijk om schoenen aan hem uit te lenen.
Om kwart voor twee startte onze klasse. Er waren vier Jeugdploegen ingeschreven. Dit waren zestallen met een maximaal gewicht van 450 kg. Onze ploeg bleef daar 27 kg onder en was daarmee de lichtste ploeg. De ingeschreven ploegen waren de finalisten van vorig jaar plus Lagerweij uit Renswoude, die ook een belangrijke indoortraditie heeft. We begonnen tegen Horsman. Vorig jaar tweede en dit jaar de thuisploeg. Van begin af werd er erg veel druk gezet en even leek het onmogelijke te gebeuren. Onze jongens gingen 2 meter achteruit, maar toen kwam de rubber onder de schoen van Tom uit en kon hij rechts geen kracht meer zetten. Wedstrijd verloren, maar we schrokken toch van onszelf hoe ver we waren geraakt. Tijdens de wissel snel de schoenen wisselen. We wilden opnieuw vol op druk gaan, maar we waren te laat bij de start. We konden nog wel de ploeg stil krijgen en een half metertje terug pakken maar dan was het wel op.
Vol vertrouwen gingen we naar de volgende wedstrijd tegen Lagerweij. We hadden de start, maar de druk van Lagerweij direct na de start was enorm. We probeerde wel aan te vallen, maar we hadden alle kracht nodig om gewoon te kunnen blijven staan. Na een mooie wedstrijd haalde de tegenstanders de bovenhand. Ook de tweede trek werd na een spannende strijd verloren. Na deze trek konden de toeschouwers nog moeilijk geloven dat onze jongens nog nooit op een mat getraind hadden. Toen volgde Monnickendam. We werden zeker niet weggemaaid, maar deze regerend kampioen was te sterk. Toch zat het er nog even in toen beide ploegen tegen de grond gingen en wij sneller rechtstonden en wat hadden teruggepakt voor de tegenstander recht kwam.
Bij 4 ploegen kiezen ze in Nederland voor geen finale maar om een dubbel poule te trekken. Dat betekend dus dat we tegen elke ploeg opnieuw mochten. Bij Lagerweij en Monnickendam was het zoals verwacht een kopie van de eerste wedstrijd. Bij Horsman lagen, zoals we in de eerste ronde zagen, onze kansen. In de eerste trek was er dus al pure concentratie. Vol op druk starten en dan even afwachten was het plan van Peter. Hij had begrepen dat ze conditioneel te pakken waren. Het plan lukte en na een tijd op spanning begon te ploeg te komen en haalde we de overwinning. Het onmogelijke gebeurde dus toch. We pakte ons eerste punt. In de tweede trek wilde we dat nog eens over doen, maar toen ging Horsman van bij begin voluit in de aanval. Om een zware aanval af te wenden miste we de ervaring.
Met een enorme ervaring rijker, en met een sterk bevochten punt, reden we terug naar Merksplas. Blij dan we deze uitdaging hebben durven nemen. Onze naam heeft weer eens geklonken en dat zal niet de laatste keer zijn, ze horen dit jaar nog van ons. En indoor, het is en blijft het formule 1 van de touwtreksport. Zonde dat België het land van de rallycrossers is.
- Fotoalbum (extern)