Verslagen

Wereld Kampioenschap 4+4 - Kurt

Vrijdag 6 augustus was het dan zover.We vertrokken naar Engeland voor het WK 4+4.Dit hield in:4 dames en 4 heren in 1 ploeg.Rond 7 uur ’s morgens kwamen Linda en Katrien ons met het buske oppikken.De rest van de ploeg was al ingeladen en nu was het enkel nog Jan Naalden die we moesten gaan halen.Linda was chauffeur van dienst en zou ons veilig naar Calais brengen want daar vertrok om half 12 den boot naar Dover.We maakten de oversteek met een Catamaran; das een redelijk brut bootje op 2 poten dat vandeeg hard over het water sjeest.Zo kwam het ook dat we een uur later weeral land zagen.Dan maar weer in het buske om onze trip verder te zetten.

Omdat Linda al meer tegen strop had gereden mocht ze ook nu weer vertrekken.Het deed wel vies om ineens aan de andere kant van de weg te rijden, laat staan ronde punten te nemen.Wij zagen ons leven een paar keer voorbij flitsen maar Linda begeleidde ons als een volleerde Engelsman naar de snelweg.Eenmaal we daar op reden leek het allemaal hetzelfde als op de Antwerpse ring.Kilometers lange file’s en veel auto’s in panne.Het enige verschil was dat al die auto’s verkeerd gemaakt waren (het stuur stond verkeerd).Na een tijdje op de snelweg heeft Jill de plaats van Linda overgenomen en was het aan haar de taak om ons veilig naar Barton-Under-Needwood te brengen.

Zolang we snelweg hadden wisten we met z’n allen de weg nog maar dan begon het spelleke.De dorpjes trokken allemaal op elkaar en nergens stond de plaats die we moesten hebben.Dus is de slimste uit den hoop (Ewald) da maar gaan vragen aan een Engelsman.Die heeft da in zijn beste Engels uitgelegd en zo kwam het da we nog maar den helft hadden verstaan.We moesten over de brug naar rechts en dan 1 ½ mijl rechtdoor en dan moest het daar ergens zijn.Maar die 1 ½ mijl bleef maar duren en we zagen nog niks in de verste omstreken dat kon verwijzen naar touwtrekken.Dus nog maar is aan nen Engelsman gevraagd.Deze keer was het een oud peeke en die wist blijkbaar iets beter de weg.Hij stuurde ons over “a small bridge” naar een rond punt.Hij had er wel bij mogen zeggen “very small” want als ge uwe fiets wat hard uitbouwt geraakt ge er ni over zo smal was dat.Maar met Jill haar rijkunsten en met u ogen dicht en gas geven geraakt ge over elke brug.Eenmaal daarover kwamen we aan bij de rotonde.Daar moesten we links en dan tot aan de bar: de 3 paardenschoenen.Daar moesten we weer links en dan moesten we een vijver tegenkomen.Daar moesten we het nog maar eens vragen want dan wist hij het niet juist meer.Maar da vragen was al niet meer nodig want aan die vijver was het te doen.

We zagen toch een bord staan van Holland Sports Club en zijn daar maar ingedraait.We zagen daar ne struize meneer lopen en den Ewald dacht dat dat de Steve was.En het was de Steve.Hij was diegene dat alles geregeld had en hij wees ons ook de plaats waar we onze tent mochten opstellen.Het was intussen al half 6 geworden en de eerste honger liet zich voelen.Maar eerst gingen we de tent rechtzetten.Tegen dat dit alles gebeurt, was kraaide de haan ook al dat het zeven uur was.Hoog tijd dus om te gaan eten.Maar waar vindt ge in een dorpke zo groot als Zondereigen iets voor te eten.De Steve stuurde ons naar de winkelstraat?

Want daar was de mogelijkheid om te eten. Deze winkelstraat bestond uit 1 gebouw waarin 5 winkels waren ondergebracht.Er was een superette, een kebab /fish&chipz, een haarkapper, een indiaan en een chinees.Wij maar bij die fish&chipz binnen want dat leek ons het veiligste. Leek zeg ik wel want de chipz, dat frit moest voorstellen, leek meer op nen hele patat (zo dik gesneden) en die fish had blijkbaar te dicht bij de “Tricolor” gezwommen want die was zo vettig dat hij terug uit uwe mond schoof.En iedereen dacht daar zo een beetje over want buiten Jan L. liet iedereen de helft van zijn eten staan.Enkel de magnums achteraf was van een degelijke kwaliteit maar die kwam dan ook van een andere winkel.Toen ook Jan L zijn eten en een deel van de rest op had zijn we maar naar een bar gegaan om alles wat door te spoelen.

Die bars die we hebben bezocht hadden beiden dezelfde typische engelse dingen: geen garçons, grote pinten, veel kitsch en stinkende wc’s.Rond 11 uur had iedereen hun buik een beetje vol van de bar en zijn we maar terug naar de tent gegaan om te gaan slapen.Dat was buiten de Steve gerekend want hij nodigde ons nog uit in de sportkantine.Hij wilde er kost wat kost eerst nog ene geven.Toen we ook die leeg hadden zijn we maar gaan slapen want de meesten waren best moe na de lange reis.De volgende morgen werd ik rond 5 uur wakker van Jan L zijn gekakel maar toen die de sleutel van het buske had en aan zijne rommel kon zweeg die ook weer een tijdje zodat ik nog kon doorslapen tot een uur of 8.

De meesten begonnen wakker te worden en in de tent liep de temperatuur al aardig op.Ook buiten stond de zon al hoog in de hemel.Toen ook Ewald eindelijk uit zijn bed kwam konden we beginnen met het ontbijt.Na het ontbijt gingen we op zoek naar koffie maar geen enkele bar was al open om 9 uur ’s morgens.Toen we na de ochtendwandeling terug bij het terrein aankwamen hebben we alles zo wat geïnspecteerd.