Verslagen

Verslag "De Nieuwe Spetser" maart - Ewald

Stinkende mannenlijven, heel onkatholiek gevloek en trillende spieren! Nee, ik heb het hier niet over een doordeweekse avond in m’n bruisend vrijgezellenleven, maar over de start van de touwtrekcompetitie! Deze is weer, althans wat het wintergedeelte betreft, weer in alle hevigheid losgebarsten Onze sympathieke Berketrekkers hebben al 2 competitiedagen achter de (inmiddels pijnlijke) rug, en ze kunnen gerust zeggen dat ze goed bezig zijn!

Beide zondagen was het strijdtoneel de manège van Kees van Agtmaal in het Nederlandse Wouw, een rit van een fiks uurtje, waar zo’n goeie 170 touwtrekkers op afkwamen. Zondag 9 februari, 2de competitiedag. Halfelf, nog maar pas aangekomen en kreeg ik al meteen medelijden met al die arme jeugdploegen die daar in hun korte broek stonden te bibberen. Ik huiverde bij de gedacht dat die koude me in de namiddag ook te beurt zou vallen tijdens de Herenreeks in de namiddag. Al snel kregen onze jongens en meisjes het echter al weer warm, de tegenstand was duidelijk weer niet om mee te lachen! Dankzij een frisse collega/concurrent van de Janssens konden we de ploeg op gewicht krijgen en laten zien wie er klaar was om van katoen te geven… De Berkes!

Katrien, Jill, Kelly, Dorien, Jan, Ben, Peter en Jan lieten al snel merken dat ze er zin in hadden. De houtsnippergrond in de manège is waarschijnlijk een genot om op te galopperen, maar erop touwtrekken is een ander paar mouwen. Dat hield onze Gensb-ploeg echter niet tegen om 3 ploegen achtereen te verslaan: Janssens2, Jagersrust1, en een mixteam met leden uit Ravels en Antwerpen werden professioneel, overtuigend en zonder medelijden over de streep getrokken. De eerste ploeg van Janssens was er echter net te veel aan, daar moesten onze oranje-zwart geklede Berkekkers zich gewonnen geven. De daaropvolgende wedstrijd tegen de Mertensmannen uit Minderhout eindigde in een zwaar bevochten gelijkspel met een gemeen spannende tweede trek die in ons voordeel uitdraaide. Jagersrust2 kon verrassen en behaalde ook een gelijkspel, maar de sterke Vroeters waren net iets beter bij de pinken en dus konden we een mooie balans opmaken, 3 gewonnen, 2 verloren en 2 gelijk, een mooi resultaat als je bekijkt dat velen in deze ploeg nog niet zo lang aan het touwtrekken zijn… Touwtrekkers aller landen: pas maar op!

Iets na het voorziene tijdstip kon ook de combiploeg laten zien wat voor vlees we in de Merksplasse kuip hebben zitten. Jan, Kurt, Ben, Peter, Bart, Ewald, Johan, Jan en Eric bewezen eens te meer dat ze eersteklas biefstukken zijn! De eerste wedstrijd begon al goed, de Vroeters hadden geen verweer tegen ons geploeter. Anders was het gesteld met de Janssens Combi. Zenuwen tot het uiterste gespannen, wanhopig proberend de linkervoet een beetje houvast te geven in de armzalige houtsnipperondergrond en de ogen gefixeerd op de scheidsrechter, volgden we de startroutine. “Strekken” –Amai, zo’n manège heeft een slechte akoestiek- “Trekken” –Hola, eventjes koppie erbij houden- “Nu!” –En alles geven!-

Dat zijn zowat de dingen die bij de start door je hoofd gaan, een kwartseconde later gaan er echter hele andere dingen door je lijf. Een stevige schok, bijvoorbeeld, als de 680 kilogram aan mannenvlees 8 meter verder zich achteruit werpt en van katoen begint te geven. Beide ploegen proberen achteruit te gaan, maar beseffen al snel dat een serieuze aanval op deze ondergrond gelijk staat aan zelfmoord. Daarna stabiliseert de situatie zich, aan weerszijden wordt er een hoge spanning op het touw gebracht en men wacht op fouten en zwakheden van de tegenstander. De coach houdt zijn team in de gaten, spreekt ze moed in en geeft tactische raad. Een voet verzetten hier, een rug wat rechter daar, dat gat ietsje omhoog… Ondertussen vaak naar de in het zwart gestoken Retienaars piepen en letten op tekens voor een naderende aanval. “Rustig mannekes, rustig”… Gemakkelijker gezegd dan gedaan, het touw komt een hoop centimeters jouw kant op en je moet je armen intrekken of je voeten verzetten. Het touw gaat wat heen en weer en voor je het weet vliegt het met een ruk de verkeerde kant op, in het touwtrekken is dat namelijk naar voor. Is dit een tegenaanval? Hakken in de grond rammen en trekken voor wat je waard bent. Oei, ze waren maar wat aan het testen… Terug rustig worden, voeten op hun plaats houden (stevig in de grond dus) en afwachten. Nu begint de pijn zowat op te komen. Veel harder op het touw knijpen dan nodig is en een lange wedstrijd: slechte combinatie. Nog steeds geen aanval, nu zijn je onderarmen al flink om rust aan het zeuren… Hela hola, speling op het touw? Stapje achteruit, nog eentje, maar met meer moeite… Een kleine meter verder gaat het niet meer, ze staan terug vast. Nu begint de rug ook al te klagen. Je lijf zakt wat, je achterwerk raakt de grond en de scheidsrechter kijkt juist jou kant op… Even optrekken en nu zingen je rug en je onderarmen in koor “Wij willen niet meer…”

Tja, en dan komt die tegenaanval. Beetje voor beetje gaan we naar voor, uit alle macht proberen we die voeten diep in de grond te drijven en onze benen te strekken. Weer naar de grond zakken, maar iets te diep gaan. De coach komt ervoor staan, maar de scheids heeft het toch in de smiezen… Voor en achter je hoor je gezucht en gekreun, “Berketrekkers niet steunen!” roept de wedstrijdleider, blijkbaar zijn er nog die het moeilijk hebben… En aan de overkant blijven ze maar beuken. Te veel is te veel, een laatste sleur en het middenstreepje op het touw is over de lijn. Fluitsignaal en afgelopen!

En dan van kant wisselen en heel die kermis opnieuw meemaken… Moeke kom mij halen! Gelukkig gingen de overige wedstrijden net iets vlotter, want na nog een klein uurtje sporten, konden we terugblikken op overwinningen tegen de Mertensmannen, de Modesten en de Janssens600kg… Nog wat naar de Herenklasse kijken en de dag zit er weeral op. Eindbalans: we rule!

Wat staat er nog op het programma voor zeer binnenkort? Een beetje werken aan onze trainingsaccommodatie aan de sporthal, geïnteresseerden in de touwtreksport zijn elke vrijdag vanaf 20u welkom. Een kroegentocht in Lier, maar ik betwijfel of er daar iets van op papier wordt gezet wegens de fatsoenlijke reputatie van de Spetser. En een teerfeest! Natuurlijk stomen we ons ook klaar voor de rest van de competitie en tussendoor legt Jan Lenaerts de laatste hand aan onze vernieuwde website www.berketrekkers.be.

Saluu!