Zondagmiddag 26 november, een bende stoere zeebonken verzamelde zich in de Glenn om te gaan zwemmen in de woeste wateren van de Rauwse Meren in Mol. Maar het was niet zo simpel als het leek: de kaartjesautomaat was vastbesloten om ons buiten te houden. Na een trap tegen zijn mechanische kont veranderde hij (zij?) spoedig van gedachten. Gauw omkleden en dan richting water: moeders van Mol, hou uw dochters binnen, want de Berketrekkers have arrived!!! De wildwaterbaan, de grote schuifaf en de kleine schuifaf werden spoedig ingehuldigd door onze dappere zoetwatermatrozen en vervolgens kon er grondig werk worden gemaakt van het verdrinken van onze medemens. Wegens het kleine-pietjesweer was het buitenzwembad gesloten, maar als we het persé koud wouden hebben, konden we ook gewoon in onze flikker buiten gaan staan. Gelukkig was er niemand die het persé koud wou hebben…
Na een paar uur kwamen we, gerimpeld als een bejaarde mossel en een longontsteking rijker, het water uitgekropen en konden we onszelf gaan afdrogen (goed tussen de tenen en in de navel), de haren kammen en de kleren aan. Nadat de Nick op effectieve wijze de frisco-automaat saboteerde (gelukkig had iedereen ondertussen al een ijsje, anders…) konden we in de auto/jeep kruipen en naar huis rijden. Ik weet niet of al die rode ogen veroorzaakt werden door het emotionele afscheid of door de liters chloor die zich een weg door ons oogvlies aan het branden waren, maar ik denk dat we kunnen terugkijken op een plezante, vochtige namiddag.