Verslagen

Nieuwsbrief oktober - Patje

Ons weekend staat voor de deur , we zijn met zijn allen aktief kaarten aan't verkopen van ons bal. Het zal weer een weekje keihard werken worden voor ons allemaal. We beginnen reeds woendagmiddag om 13.30 voor die genen die tijd hebben. woensdagavond word er getraind en nadien vergadert zodat voor de rest van de week het werk word verdeelt.
In deze agenda vind u een verslag van het WK dat Patje heeft gemaakt . Als foto van de maand, hoe kan het ook anders "onze" wereldkampioenen.

Verslag WK Rochester
Maandag 31 augustus was het zover, we moesten om 09 :30 gepakt en gezakt gereed staan aan de Glenn, de laatste halte voor Schiphol. Nadat iedereen ingeshecked was en de meest verdachten uit de groep gefouilleerd waren konden we instappen in het vliegtuig. De proppellers waren vervangen door straal motoren maar voor de rest was hij even krap aan de binnenkant dan vorig jaar. Na +/- 3 bange uurtjes voor de Jan landden we dan in Ijsland, een grouw grijs eiland in het midden van de oceaan. Op de vlucht van Ijsland naar de U.S.A. werd het al snel duidelijk hoeveel mensen er geen bal van het Engels verstaan. De hele Belgische groep zat verdeeld in het vliegtuig tussen allemaal gepensioneerde Amerikanen die een Europeese rondreis gemaakt hadden. Na de vliegreis volgde er nog een busrit van een uur door de staat Minnesota tot in Rochester, onze verblijfplaats. Na een lange nacht en een vettig ontbijt ( donuts ) werden de eerste sterke verhalen over te weinig plaats en teweinig dekens de ronde in gestuurd. Naderhand werd er zelfs eentje afgezonderd in een aparte kamer, hij kon zijn bedpartner niet gerustlaten, wat wil je als je al 30 jaar alleen slaapt. Na wat trainen, wegen en rusten zat de dag erop. We hadden het er al bekeken, in Rochester was er buiten wat winkels niets te zien. Op woensdag kregen we de laatste training wat niet meevalt bij temperaturen van +/- 30° C. Donderdag was de eerste wedstrijddag, de Kurt en co traden aan in de 560 bij de heren en werden er knap 3de in hun poule en 5de in hun reeks. De Sleurgrieten traden aan in de 520 bij de dames waar ze toch nog halverwege in hun klasse eindigde. De spanning steeg en de kilo’s vielen. De jeugd waaronder ikzelf moesten op vrijdag aantreden net zoals de Jan en zijn ploeg in de 640. De 640 ploeg behaalde de 5e plaats in de reeks en zo een 16e in het klassement. De jeugd trok zoals jullie allemaal al weten zich naar het goud. Ondertussen sliep iedereen normaal en droomde wat van het Zweedse schoon. Voor vele mensen begint het WK pas echt wanneer de nationale teams aantreden. De 560 heren was de eerste Belgische ploeg die aantrad en werd dan nog eens schitterend 8e in het klassement. s’Avonds trokken we er met de nationale jeugd op uit om kilo’s eraf te lopen. Na eerst gegeten te hebben een half uurtje te lopen en een kwartiertje in groep op de WC te kruipen zijn we er in geslaagd s’morgens 7 kilo te kort te komen. Na een voormiddag van spanning met als bezigheid het verteren van veel eten ( wat voor sommige lang geleden was) moesten we de Belgische driekleur gaan verdedigen. We konden dan natuurlijk rekenen op onze harde kern van supporters, die tijdens de wedstrijd zoveel lawaai maken als een kot kiekens maar ons toch hard gesteund hebben. Even later was de buit binnen, het eerste goud voor het nationaal. Na s’avonds nog wat potten gepakt te hebben met de Duitsers gingen we dan voor de laatste maal dit jaar als jongens ondereen slapen met twee in een bed. Op maandag morgen vertrokken we met de bus naar de Mall of America waar we na een klein dagje stappen graag vertrokken naar het vliegveld. Na een lange reis werden we op Schiphol opgewacht door wat moeders en cafekennisen. In Retie werden we feestelijk verwelkomd bij den Dré en daarna op gemeentehuis waarna we er nog ne goeie gaan drinken zijn in de Witte Neet. Het was een onvergetelijk gebeuren voor ons allemaal.