Verslagen

the victory of the walking dead - Jan L

Ik had het eigenlijk al opgegeven. Na een tegenvallend BK in september was het pijnlijk duidelijk geworden dat je niet continu kan blijven doorgroeien zonder af en toe een pauze in te lassen. De paus woont in Rome zeggen we bij de Berketrekkers altijd, maar toch verlaagde we het trainingsniveau vrij drastisch in oktober en november. Dat we dan te laat zouden starten met de voorbereiding van het NK indoor was collateral damage in belang van de toekomst. De waardes aan de takel liepen dan ook behoorlijk achter op die van vorig jaar, maar die achterstand werd steeds kleiner in januari. Zouden we toch nog op tijd klaar zijn. Afwachten!

Een week voor het NK een eerste tegenslag. Onze anker Niels werd flink ziek en melde dat hij wellicht niet klaar zou zijn. De 10kilo lichtere Roy opgeroepen om in te vallen wat betekend dat de ploeg op gewicht was en niet meer hoefde af te vallen. Donderdagavond tweede tegenslag. Maarten een overbelaste pees en advies van dokter om die niet te belasten. Geluk was wel dat Niels al een stuk beter was en het, met de nodige antibiotica, wel zou redden. Probleem was dan wel ineens terug het gewicht. We moesten nu niet 10 maar 20kg afvallen(tov avondgewicht woensdag). Er werd nog gepoogd een lichter lid mee te krijgen, maar die had geen tijd. Ook werden de alternatieven bekeken om een lichte te lenen en een eigen lid aan de kant te houden.

Vrijdagavond 5 uur werd voorzichtig de knoop doorgehakt. We hadden optimaal nog 16uur om 20kg af te vallen en 18uur als we de jongens met een lege maag zouden 600 laten trekken. De leden werden gevraagd de avondmaaltijd te beperken en indien we die avond, al lopend, het gewicht konden laten zakken tot 460 zag ik het haalbaar. Het werd 461, maar de jongens overtuigde me zo van hun teamspirit en wil om er te geraken dat ik er niet tussen wilde komen. De nacht hebben ze allen met veel te veel kleren aan geslapen en zaterdagochtend bij vertrek om 6uur was het gewicht gedaald naar 455,3. Dat moest haalbaar zijn als we de rit van ruim 2 uur met dubbel kleren en de verwarming aan zouden uitzitten (en dansen in de bus). We waren echter al zo ver uitgedroogd dat het niet meer zo snel ging. Bij de weging van 9uur bleef er anderhalve kilo te veel op de teller. Effe de groep zelf laten beslissen. Iemand lenen ipv een eigen lid of nog 2uur afvallen waarbij Xander en Jochen niet zouden mogen drinken tijdens de 600 kg Heren. Het werd het laatste.

Bij de 600 heren waren we zeker van een medaille, maar waren even zeker dat het een bronzen zou worden. Monnickendam en Lagerweij bepalen hier al jaren deze klasse en we missen leeftijd en ervaring om daar punten af te pakken. De ploeg die hier in onze naam trok was een nationale selectie die naast 5 Berketrekkers ook 2 Galliers en een Vandakker bevatte. Er werden erg mooie wedstrijden getrokken en er kwamen een aantal aanvallen door, maar het verschil is nog te groot. Spijtig dat vele ploegen schrik hebben om deze moeilijke klasse deel te nemen. Was leuk geweest om wat ploegen bij te hebben waarmee het verschil kleiner is.

Dan het spannende moment voor de U21. 7 wandelende lijken gingen naar de weegschaal. Het was nu er op of er onder. En het werd er onder. 449, 3 kg op de teller en 3 uur tijd om te recupereren. We hadden de microgolf, die we normaal gebruiken om hars te maken, mee gesmokkeld zodat we ons middagmaal konden opwarmen. Verder een grote lading fruit en drank om alles snel terug aan te vullen. Niet gewogen maar waarschijnlijk zaten we bij de start van de wedstrijd al terug op 470 kg. Na de wedstrijd was het alleszins nog 467. De spierkrampen die eigen zijn aan vochttekort bleven wel langer aan en speelde tijdens de wedstrijd nog parten. Maar de wil waarmee de ploeg het gevecht tegen zichzelf had gewonnen was prachtig.

Er waren dit jaar 9 jeugdploegen wat een absoluut record is. De acht wedstrijden in de voorrondes starten wat moeizaam tegen Groene Oase, maar geleidelijk begon de energie terug in het lichaam te komen en werden de wedstrijden gretiger aangevat. Zonder puntenverlies kwamen we in de halve finale tegen onze sparingpartners van Galliers. Er werd een faire wedstrijd getrokken zonder de finales te hypothekeren. In de finale kwamen we tegen de ploeg van Heideskip/watermannen. 4 weken geleden hadden ze mij enorm bekoord op hun competitiedag tegen de heren, maar vandaag hadden ze in begin wat moeite met het wat minder stabiele touwtrekken van de jeugd. Naar het einde van het toernooi begonnen ze wel erg goed te draaien. In de finale gingen ze vol voor de aanval waarbij wij de deur dicht hielden. Beide trekken moesten we half metertje toegeven eer we de wedstrijd konden overnemen. Het word straks in Lagerweij oppassen als ze in de 560 klasse meer stabiliteit krijgen.

Een beetje atypisch werden vandaag de wedstrijden bijna allemaal op indoorervaring gewonnen. Raar voor een ploeg uit een land waar indoor nog steeds stiefmoederlijk word behandelt, maar een gevolg van ons doorzettingsvermogen en onze jeugdwerking. Voor Xander, Jochen en Klaas was dit hun 3de opeenvolgende gouden medaille in de U21 klasse. Daarnaast stonden Niels, Nick en Yoran, die vorig jaar nog nieuweling waren, maar door hard werken een geweldige boost hebben gekregen. En dan Roy, die eigenlijk gestopt was en ons uit de nood wilde helpen … en waar uiteindelijk iedereen voor gevochten heeft om hem in de ploeg te krijgen. Dit is werken met en voor elkaar. Ik ben trots op jullie en niet het meest op de medaille, maar wel op de manier waarop.