Verslagen

Internationaal tornooi 15 jaar TTV Fam. Janssens - kurt

In het weekend van 2-3-4 mei organiseerde Fam. Janssens een internationaal touwtrektornooi ter gelegenheid van hun 15-jarig bestaan. Dit één week later dan ons jubileumtornooi van 20 jaar TTV de Berketrekkers. Maar dit was in niets te vergelijken met ons tornooi. Niet dat ik ons tornooi wil afdoen maar deze organisatie was al bijna te vergelijken met een EK of WK. Heel de organisatie klopte als een bus en ze hadden schitterend weer. Het was echt een tornooi om jaloers op te worden.

Op zondag trokken wij er ook naartoe. Onze jeugd kon niet anders dan hun kop laten zien he. Want we wisten ook wel dat we daar niet voor de prijzen zouden meedingen. Met 18 jeugdploegen en kleppers als Sins, Ebersecken, Bjorke, Saldus, Hovmantorp en dan alle Belgische jeugdploegen ook nog. Maar het ging een goede waardemeter zijn met het oog op het GENSB. En daar is het voor onze jeugd allemaal om te doen. Het begon al goed. We gingen wegen en er was er al ene die zenne pas niet bij had. En dit terwijl je die normaal gezien altijd moet bij hebben. Maar we geraakten door de keuring en wogen droog aan de haak 554 kg. Hiermee stonden we wel niet op ons sterkst maar we moesten roeien met de riemen die we hadden.

We mochten beginnen tegen Fam. Janssens. Normaal gezien een haalbare kaart. Ik zag wel dat deze ploeg met hun sterkst mogelijke opstelling klaar stond en vreesde er al een beetje voor. En waar ik voor vreesde gebeurde effectief. Dit kwam ook omdat de onzen gewoonweg nog niet wakker waren. We kregen touwtrekles van deze ploeg. Gebrek aan inzet, frisheid en training waren daar de oorzaken van. Dat beloofde voor de rest van de wedstrijden. Als eerstvolgde kregen we de Mertensmannen voorgeschoteld.

Hiertegen hadden we in de competitie dit jaar ook nog niet kunnen winnen. En ook nu bleek dat hetzelfde te zijn. Dat we verloren was niet zo erg; wel de manier waarop. De inzet was nog steeds niet wat het moest zijn en hun techniek hadden ze volgens mij in Merksplas laten liggen.



Er werd zelfs met platte voet getrokken. Volgens mij wisten ze niet meer dar er een stalen plaat onder hun schoenen zit. Daar maak ik geen schoenen voor he. Al mijn tijd steken in het maken van degelijke schoenen om dan vast te stellen dat ze toch niet gebruikt worden zoals het moet. Maar nadat ik hun daarop attent had gemaakt beterde het wel. Maar het draaide nog niet zoals het hoorde. Waaraan het lag dat weet ik niet. Was het omdat Heleen er niet bij was of omdat er 2 nieuwe meisjes bij waren? Who knowes? Het zal wel iets met de hormonen te maken gehad hebben. De volgende keer hadden we vrij en kreeg iedereen de tijd om alles rustig te laten bezinken.

Dan mochten we aan de bak tegen het Zweedse Bjorke. De start was goed, de inzet was er ook terug en je merkte ogenblikkelijk het verschil. We pakten al gauw 3 meter en ik dacht. Nu zijn ze vertrokken. Maar niets was minder waar. Wat ik toen zag heb ik in mijn 12 jaar als touwtrekker nog nooit meegemaakt in het heetst van de strijd en met nog een metertje te gaan was er zelfs ene bij die begon rond te kijken naar de andere ploegen. Allez jom, waar zijt ge dan mee bezig? In ieder geval niet meer met het touwtrekken. Hierdoor verloren we dan ook deze wedstrijd. Dan was het de beurt aan Sins. Hiertegen konden we weinig inbrengen. Gewoon te min en niets meer. Maar de start was wederom goed en dat stemde mij tevreden.



We hebben tot de 6de poule moeten wachten op onze eerste punten. Maar dan waren het er wel ineens 3. We wonnen immers tegen het mixteam. Wat waren wij blij dat de 0 van het bord was. Met nog 3 wedstrijden te gaan was het al duidelijk dat we geen te best tornooi aan het trekken waren.

Toen was het de beurt aan de Powerrangers. Vorige week waren we er nog van gewonnen maar toen was de ploeg net iets anders en volgens mij ook iets sterker. De start was nu telkens goed maar na een metertje stokte het steeds. Precies of ze waren bang van de tegenstander. Dat werd tegen de Powerrangers nog maar eens duidelijk. Na een meter was het gedaan met de ploeg. Of was het de stress die parten speelde. Nu volgden nog 2 noorderburen. Eerst tegen Vios Bison. Die hadden gelijk getrokken tegen Sins en voor de rest alles gewonnen. Dat werd dus weeral niks. Probeert die boomlange keeskoppen ( /- 1m100) maar eens uit hun gat te trekken. En ze konden dan nog eens mooi op die lengte blijven ook.



Als afsluiter kregen we Eibergen. Hiertegen konden we nog eens alles geven en hopen dat we punten zouden pakken. Ze stonden immers op gelijke hoogte in het klassement. Deze trek zou beslissen wie er 7de of 8ste werd in de reeks. En wij trokken aan het langste eind. Haha op hun bakkes. Nu zat het erop voor onze jeugd. Net zoals voor alle andere Belgische jeugdploegen. Dat vertelt veel over het niveau van onze competitie. De finale werd uiteindelijk gewonnen door Hovmantorp en dit ten nadele van Sins. Het brons was voor Vios Bison waardoor Saldus met lege handen naar huis moest. Dan was het de beurt aan de heren. Dat we daar nog veel van konden leren wisten we al wel en daarom bleven we ook.

De jeugd dacht daar anders over. Diegene die niet met de Niels naar huis reden vonden het in het bos interessanter dan langs het veld. Hormonen zeker. Maar ja wat doet ge eraan. We hebben anders heel wat mooie wedstrijden gezien.



Met 22 ploegen kan dat ook he. Ze werden onderverdeeld in 2 groepen met in elke groep minstens één ploeg uit België, Nederland, letland, Ierland en zweden. Welke groep de sterkste was durf ik niet zeggen want het waren stuk voor stuk kleppers. Ik was vooral onder de indruk van Valleitrekkers. Deze ploeg had zoveel macht dat ze niet eens moesten aanvallen. Wachten op een foutje van de tegenstander en dat stapje na stapje achteruit. En hoog dat die trokken; ze stonden bijna recht. In de 10 wedstrijden van de voorronde heb ik ze geen enkele keer zien vallen. Zelfs amper weten steunen. Het was overigens de enige -680kg ploeg die geen waarschuwingen pakte. Dat vertelt veel over de macht van de ploeg. Deze ploeg won dan ook zonder al te veel energie verspeeld te hebben hun groep. Als 2de kwam daar Wallby uit de groep.



In de andere groep zat alles dichter op elkaar. Er werd vrij dikwijls gelijk getrokken. Lange tijd leek unnaryd op weg naar groepswinst maar na enkele gelijke trekken werden ze alsnog voorbijgegaan door Eibergen. In de kruisfinales kregen we tweemaal een Zweeds-Nederlands duel. En telkens bleken de Nederlanders te sterk voor de zweden. De Zweedse strijd om het brons werd gewonnen door unnaryd. De wedstrijd voor het goud was eerder verrassend voor Eibergen. In de eerste trek kregen valleitrekkers de laatste 10 cm niet overbrugt en toen was de veer gebroken. De tweede trek ging vrij gemakkelijk naar Eibergen .



Dat was het dan voor het internationale tornooi van Fam. Janssens. Dan nog een paar gedronken en dan die bengels maar naar huis gedaan.



Tot zover dit tornooi en hopelijk een nog grootser binnen 5 jaar.


  - Fotoalbum (extern)