25 oktober was het D-day. Onze wafelverkoop. Hier moesten we ons hele touwtrekjaar van financieren. Maar eerst moesten die natuurlijk ingepakt worden. Ze waren op maandag 20 oktober geleverd en op de daarop volgende dinsdag gingen we ze inpakken. We waren met ne man of 15 en dat liep als een geoliede machine. Binnen het uur hadden we alle pakketjes ingeladen. Dan nog wat overleggen en dan maar naar huis. Of naar de Glenn. Dat maakte ieder voor zich uit. Op de vorige bestuursvergadering hadden we ons al bezig gehouden met de routeverdeling en waren we ook overeen gekomen om een half uur later bijeen te komen.
Dus eenmaal iedereen aanwezig en de auto’s ingeladen konden we vertrekken. Dit jaar hadden we 100 pakketten minder besteld want vorig jaar hadden we op het einde nog 120 pakketten over. En dan ben je een flink deel van je winst kwijt. Ook dit jaar zag het er niet veelbelovend uit. In de voormiddag liep het voor geen meten en kregen we onze wafels precies niet kwijt.
Maar na de lunch konden we weer met verse moed beginnen en gingen de wafels als zoete broodjes. Ook hadden we nu 2 ploegen die met een bolderkar het centrum deden. Dit had tot gevolg dat alle 900 pakketten verkocht waren om 5 uur ’s avonds. En dat terwijl we vorig jaar om half 7 nog aan het verkopen waren. Er waren wel een paar straten waar we niet geweest waren maar dat kwam omdat de wafels op waren.
Dus iedereen tevreden terug naar den Boensberg om het geld binnen te doen bij onze kassier. Dan mocht iedereen naar huis want het was een lange en vermoeiende dag geweest. Maar zeker een dat de moeite was. Want daar kan onze vereniging weer een heel jaar van werken. En dat is tenslotte toch het belangrijkste